وقتی سالها پیش برای نخستین بار، سریال «ولایت عشق» را می دیدم این سوال در ذهنم شکل می گرفت که با آنهمه شور و احساساتی که مردم در مسیر حرکت امام رضا(ع) از مدینه به طرف مرو نشان میدادند، چطور امام اقدام جدی علیه حکومت عباسیان انجام نداد و حتی ولایت عهدی مامون را هم به اکراه و اجبار پذیرفت؟ پریروز که برای پخش این سریال از تلویزیون تمدن، آن را بازبینی می کردم، جمله ای از امام که بسیار مهم است توجهم را به خود جلب کرد. امام فرموده اند: «ایمان بسیاری از مردم چونان آتش زیر خاکستری است که به اندک نسیمی شعله ور می شود و به تندبادی نابود می گردد.»
دیروز تکرار یک میزگرد را از تلویزیون «یک» دیدم که یک نماینده مجلس که در مراسم عاشورای سال گذشته در یک اجتماع بزرگ در کابل، با شور و احساسات بسیار در وصف امام حسین(ع) و گرفتن درس عزت و آزادگی از قیام کربلا سخنرانی می کرد، در این میزگرد همآوا با سکولارهای غرب زده ای مانند «باری سلام» و «وژمه فروغ» در تمجید از جان کری و امریکایی ها و تقبیح افشاگری های اخیر حامد کرزی، با جدیت بسیار، سخن می گفت!!!
در همان سریال، یکی از یاران امام رضا(ع) فردی به نام «هشام» است که در دیدار با همسر «فضل بن سهل» وزیر مامون در بیانی هیجان انگیز می گوید: «من از علی بن موسی الرضا و کمالاتش خیلی خوشم می آید؛ اما قصر مامون را نیز بسیار دوست میدارم!!!»