محک تجربه
«خوش بود گر محک تجربه آید به میان»
ما در هنگامه برخورد با مشکلات، چگونه رفتار می کنیم؟ تصمیم گیری و واکنش ما تا چه حد تحت تاثیر احساس و ارضای عواطف خویش و تا چه اندازه تابع تدبیر و تصمیم هدفمند برای اصلاح وضعیت است؟
پریشب در سریال «بشارت منجی» که این شب ها از تلویزیون تمدن بازپخش می شود، چند نکته خیلی مهم وجود داشت که به دو موردش اشاره می کنم:
یکی اینکه حضرت مسیح(ع) فرمود: «اگر می خواهید از دوستان خدا باشید، پس احسان کنید با هرکه با شما بدی کند.»
دوم وقتی یک افسر رومی برای شفای دختر بیمارش به او مراجعه کرد، و عیسی(ع) گفت مرا نزد او ببر، گفت: « نیازی به رفتن شما نیست. من یک سنتریم هستم؛ فرمانده صد سرباز؛ وقتی به یکی شان بگویم برو می رود، بگویم بیا می آید. من یقین دارم که شما یک کلمه بگویید کافی است.» و عیسی(ع) به او فرمود: «ایمان عظیمی داری سرباز! به خدایی که جانم در پیشگاهش می ایستد سوگند، نظیر چنین ایمانی را در تمام یهودیه[ منطقه ای در فلسطین] ندیده ام. ایمانت دخترت را شفا داد.»
براستی ایمان ما کجاست؟ و چه می کند با ما؟
ما در هنگامه برخورد با مشکلات، چگونه رفتار می کنیم؟ تصمیم گیری و واکنش ما تا چه حد تحت تاثیر احساس و ارضای عواطف خویش و تا چه اندازه تابع تدبیر و تصمیم هدفمند برای اصلاح وضعیت است؟
پریشب در سریال «بشارت منجی» که این شب ها از تلویزیون تمدن بازپخش می شود، چند نکته خیلی مهم وجود داشت که به دو موردش اشاره می کنم:
یکی اینکه حضرت مسیح(ع) فرمود: «اگر می خواهید از دوستان خدا باشید، پس احسان کنید با هرکه با شما بدی کند.»
دوم وقتی یک افسر رومی برای شفای دختر بیمارش به او مراجعه کرد، و عیسی(ع) گفت مرا نزد او ببر، گفت: « نیازی به رفتن شما نیست. من یک سنتریم هستم؛ فرمانده صد سرباز؛ وقتی به یکی شان بگویم برو می رود، بگویم بیا می آید. من یقین دارم که شما یک کلمه بگویید کافی است.» و عیسی(ع) به او فرمود: «ایمان عظیمی داری سرباز! به خدایی که جانم در پیشگاهش می ایستد سوگند، نظیر چنین ایمانی را در تمام یهودیه[ منطقه ای در فلسطین] ندیده ام. ایمانت دخترت را شفا داد.»
براستی ایمان ما کجاست؟ و چه می کند با ما؟
+ نوشته شده در پنجشنبه نوزدهم بهمن ۱۳۹۱ ساعت 14:13 توسط محمد رحمتی
|
گفتم گهگاهی چیزی بنویسم که شاید پیش و بیش از همه برای خودم مفید باشد. کوشش می کنم نوشته ای را برای نوشتن ننویسم. جهان ما جهان آیه هاست؛ هرگاه توانستم نشانه ای را ببینم، خوش دارم که ثبتش کنم شاید یک روزی به دردم بخورد.