رویش
یا انیس من لا انیس له!
یا حبیب من لا حبیب له!
اینها زیباترین کلمات عالم هستی اند؛ و بزرگترین دستاورد هستی من، خواندن و شنیدن و زمزمه کردن آنهاست؛ و حس کردن و فهمیدن شان، والاتر و بالاتر از آن است که از عهده من برآید. در هر صورت، بسیاری چیزها هر روز در دور و بر ما رخ می دهند که نشانه های اراده اویند؛ و اگر اندک تاملی باشد، همگی اشاراتی به عمق وابستگی های ما به او. این وبلاگ بیش و پیش از همه شاید فرصتی باشد برای خود من تا اندکی از هزاران نشانه ها را اگر دریابم، ثبت کنم و برای مرور در لحظه های غفلت، آن ها را در اختیار داشته باشم.
+ نوشته شده در یکشنبه نوزدهم فروردین ۱۳۸۶ ساعت 14:48 توسط محمد رحمتی
|
گفتم گهگاهی چیزی بنویسم که شاید پیش و بیش از همه برای خودم مفید باشد. کوشش می کنم نوشته ای را برای نوشتن ننویسم. جهان ما جهان آیه هاست؛ هرگاه توانستم نشانه ای را ببینم، خوش دارم که ثبتش کنم شاید یک روزی به دردم بخورد.